Apitherapie, helpen bijensteken echt ?

Toen ik een jaar of tien geleden als imker begon,had ik een mooie ouderwetse berokerspijp kunnen scoren.

Leek stoer en je had twee handen vrij om te werken. Alleen had ik het verkeerde pak gekocht. Eén zonder opening in het beschermde gezichtsmasker. Maar niet getreurd, ik knipte een klein gaatje in het gaas van het masker, stak daar de pijp doorheen en roken maar... In die tijd had ik nog vrij agressieve bijen die bij het openen van de kast direct klaarstonden om het volk te verdedigen. Op zoek naar de aanvaller, zochten ze elk gaatje in het pak van de imker en vonden die. Tussen de steel van de pijp het het pak was een minuscuul klein gaatje ontstaan en jawel dat werd door de bijen gevonden. In een oogwenk drongen een viertal bijen mijn bijenpak binnen. Je wilde niet zien hoe het er toen aan toe ging. De bijen in mijn pak hebben het uiteindelijk niet overleefd, maar ik liep rond met een dik oog,een zwollen wang en twee bloemkooloren. Na verloop van tijd raak je aan de bijensteken gewend, maar je hoort mij altijd nog even kreunen als ik een steek krijg en het gif dringt door in mijn lichaam. Het klinkt wellicht raar, maar aan het begin van het bijenjaar laat ik me altijd vrijwillig door één van de bijen steken. Voor mijn gevoel bouw ik er een beetje weerstand mee op voor de rest van het bijenjaar.

Er zijn mensen die bewust zich laten steken door bijen. Tot wel 20 keer per dag. Sinds kort volgt Evelyn S uit Nieuwerkerk aan den IJssel een bijensteektherapie en maakt gebruik van een bijenvolk bij mij op de volkstuin. Evelyn heeft een milde vorm van MS (Multiple Sclerose) Mijn oom heeft zo'n vijftig jaar MS gehad en weet dus welke ingrijpende consequenties een dergelijke ziekte kan hebben op de lichamelijke prestaties en conditie. Evelyn heeft eerder een sessie ondergaan en is daar uitermate tevreden over. Ze geeft aan dat ze tijdens en na de therapie minder snel vermoeid is en meer energie kon vasthouden dan voorheen. Laat je de bijen dan ongeremd steken, of stop je een hand in het volk zodat ze bijen dit kunnen zien als een bedreiging en direct tot de aanval overgaan? Nee, het gaat via een goed opgebouwd schema. Je begint met een dagelijkse "prikbeurt" van 1 bij en breidt dit uit tot 20 bijensteken per dag. Evelyn zuigt de bijen op met een speciaal hiervoor ontwikkeld apparaatje en stopt de bijen in een potje. Thuis gekomen laat ze de bijen dan steken op voor haar belangrijke plaatsen.

Als imker is het een keuze die je moet maken om aan een dergelijke project mee te doen. Zelf heb ik er geen moeite mee om een relatief klein aantal bijen op te offeren, om een MS patiënt hiermee te kunnen helpen. Ik zal Evelyn dan ook de komende tijd vaak op de volkstuin zien en ik hoop van harte dat ook deze bijensteektherapie bij haar het gewenste resultaat zal hebben.

Op vakantie met je hond? Het wordt steeds moeilijker.

Je komt op de leeftijd dat je wat meer rustmomenten nodig hebt dan 20 jaar geleden. Niet dat we de eindstreep al zien liggen, in tegendeel. Zo af en toe er eens op uit, om alle hectiiek van het werk achter je te laten en de batterij van de geest weer op te laden is niet zozeer een luxe, maar meer noodzaak geworden. Nu ben ik voor wat betreft het organiseren van reisjes, uitjes en tripjes nogal lui ingesteld. Dat laat ik graag over aan mensen die er in gespecialiseerd zijn, zoals mijn vrouw. Ik durf het bijna niet te zeggen, maar ik weet soms niet eens waar we naar toe gaan. Zelfs de koffer wordt dan ingepakt. Ik zie het wel aankomen dat wel, want thuis wordt het wat onrustiger, er wordt van alles geregeld en ingepakt, dus pak ik dan vaak mijn agenda, om te kijken wat er in aantocht is.

Soms zitten we in de auto en moet ik mijn vrouw vragen welk adres we in het navigatiesysteem moeten zetten. Eén ding vergeet ik nooit, dat is mijn hond Dex. Die gaat met de korte tripjes altijd mee. Maar dat is nog een hele kunst. Niet om hem mee in de auto te krijgen. Meneer zit iedere dag als bijrijder naast me in de auto, maar om een plekje in een hotel of B&B te vinden, waar de viervoeter mee kan. Zelfs de hotelketen van der Valk heeft nog maar 1 hotel waar een hond mee mag.Dat is ergens op de Veluwe. Hebben de honden of hun baasjes het dan zo verziekt. Slopen de honden de kamers, het meubilair of schijten ze op het bed?

Uit nieuwsgierigheid heb ik het eens gevraagd bij wat hotels en dan hoor je als snel waar het probleem ligt. De schoonmakers klagen dat er teveel over de hondenharen. Nu moet ik bekennen dat honden wel eens verharen. Net als de mens verliest de hond dagelijks een partijtje haren. En natuurlijk ben ik bekend met het feit dat hondenharen soms moeilijk te verwijderden zijn uit bijvoorbeeld autostoelen. Ik moet soms een half uur stofzuigen om de autostoel van Dex de hond weer een beetje toonbaar te maken in het verharingsseizoen. Maar hé, is dat waarom honden geweigerd worden in de hotels? Dan kan ik mijn lijstje van ergernissen wel even noemen. Vlekken van wijn of koffie op het tapijt van veel kamers. Profielafdrukken van schoenen op het behang. Jengelende en gillende kinderen over de gangen en Een penetrante rookgeur, zelfs op kamers waar niet gerookt mag worden. Het lijstje kan makkelijk aangevuld worden met tal van ergernissen, doen we niet. Ik wil eigenlijk aantonen dat er altijd wel wat te zeiken is in de hotelaccomodaties. Maar je wilt ontstressen in zo'n weekeind, lekker genieten. Je betaalt doorgaan een fiks bedrag voor de schoonmaakkosten en mag hiervoor dan ook wat terug verwachten. Een hondenhaartje meer of minder moet je als schoonmaker niet over vallen vind ik. Trouwens het wordt ruimschoots gecompenseerd. Inmiddels loop ik zelf al jaren met een gladgeschoren kop dus verhaar ik niet. De afgelopen jaren zijn de schoonmaakkosten alleen maar gestegen en door het weren van honden is de werkdruk alleen maar minder geworden lijkt mij. Mijn voorstel zou dan ook zijn: Verlaag de tarieven met zo'n 25% en blijf de honden weren, of sta toe dat de viervoeters weer mee mogen. Want ook de honden willen samen met hun baasjes ontstressen en genieten van een weekeindje weg.