Doek valt voor dierenpolitie. En nu?

Zeven weken hebben ze in het Catshuis gezeten. VVD,CDA en de gedoogpartij PVV voerden harde bezuinigingsonderhandelingen achter de schermen. Voor het oog van het publiek was het "oude jongens krentebrood"en liet men zich graag op de gevoelige plaat vastleggen, wanneer ze gearmd door de tuinen van het Catshuis liepen.

En toen trok Geert de stekker eruit. Gegokt en verloren? We zullen het vast nooit te weten komen. Wilders moet zich gerealiseerd hebben dat het vertrouwen in hem en zijn partij als badwater weg zou vloeien toen hij besloot dat hij niet verder wilde regeren. Onmiddellijk en begrijpelijk trokken andere partijen de regie naar zich toe en kwamen binnen een paar dagen met een pakket bezuinigingsplannen dat nog voor de inkt was opgedroogd naar Brussel werd gestuurd. We moeten verder en het uiteindelijke spel om de poppetjes wordt pas na 12 september gespeeld, wanneer de kiezer zich heeft uitgesproken. Intussen zijn diverse stekkers uit evenzovele projecten getrokken. Die van Henk Bleker's project om de natuur op te offeren voor recreatie en commercie bijvoorbeeld. Op iedere hoek van een bospad een restaurant, Staatsbosbeheer tot op het bot toe uitkleden. Het lijstje van Blekers plannen was lang, maar ligt nu deels in de prullenbak. Waar onmiddellijk ook de stekker werd uitgetrokken was de Dierenpolitie. Het Wildersproject stuitte vanaf het begin al op weerstand en werd gekscherend al Caviapolitie genoemd en velen zien de val van dit korps als pure waarkneming op de PVV.

Hoe het politieke spel ook gespeeld is, in welke slangenkuil het onderwerp Dierenpolitie ook gegooid is, een ding is duidelijk, de dieren dreigen hiervan de dupe te worden. Natuurlijk geeft men aan dat de opgeleide agenten nog steeds dierenwelzijnszaken kunnen oppakken, maar in de praktijk zullen deze dienders nauwelijks meer aandacht kunnen schenken aan dierenmishandeling, verwaarlozing of andere misstanden. Ik zie geen roostermaker binnen de politie die deze agenten de straat op stuurt om een paar uurtjes per dag het dierenwelzijn te handhaven. Maar hoe moet het nu verder? Kunnen malafide dierenhandelaren nu vrij hun gang gaan? Blijft de dierenmishandelaar ongestraft?

Als er niets gebeurt gaat het niet goed of wordt het niet beter. Niet voor ons, niet voor de dieren. Dat zou als gevolg kunnen hebben dat veel dierenleed ongestraft blijft, handelaren hun gang kunnen gaan, verwaarlozing van dieren niet meer wordt gezien. Dat mag niet gebeuren, zelfs niet in een vacuumperiode waarin we ons nu bevinden. Ik zou nu de partijen die zich bezighouden met dierenwelzijn op willen roepen om zich te vereniging. Dan kijk ik in dit geval naar de AID ( Algemene Inspectie Dienst) en de LID ( Landelijke Inspectiedienst Dierenbescherming) De eerste partij houdt zich met name bezig met de landbouwhuisdieren, de tweede met gezelschapsdieren. In het kader van efficientie en bezuinigingen zou ik deze twee diensten aan elkaar koppelen. Ten eerste scheelt dat in de overheadkosten, ten tweede worden de krachten en expertises gebundeld. Schuif de AID onder bij de LID en geef de Dierenbescherming als instantie die zich nu ook al inzet in het belang van alle dieren. Met een eenwording van de AID/LID hoef je als opsporingsambtenaar niet eerst lang na te denken of je een "zaak"nu mag behandelen of door moet schuiven naar de andere dienst, waardoor soms kostbare tijd verloren kan gaan. De centrale meldkamer is er al. Het nu al bekende en veel gebelde nummer 144 kan in dat opzicht een nog belangrijker rolkrijgen.

Ach het lijkt zo simpel, maar of het in de praktijk ook zo eenvoudig wordt opgelost? Dat weten we pas ver na 12 september als iedere politieke partij zal afwijken van de aan de kiezer voorgeschotelde beloften. De strijd om het pluche is dan begonnen, principes worden overboord gezet om toch maar in de stoelen van de Tweede Kamer te komen. Maar je kunt er als kiezer alvast rekening mee houden door de politieke partijen naar hun programma's te vragen Ik vraag me af of er nog 1 partij de Dierenpolitie in zijn partijprogram durft op te nemen. Ik vrees met grote vreze. Kies op 12 september bewust en let daarbij ook op het belang van de dieren.

Omdenken in de veehouderij kan dat?

Gisteren las ik het volgende bericht: Welzijn dieren ligt niet aan het aantal dieren in een stal. De provincie Overijssel boog zich onlangs over de vraag of megastallen een uitkomst kunnen bieden voor de boeren die intensieve veehouderij uitoefenen. Ineke Bakker, gedeputeerde van de Provincie bracht de stelling in dat de grootte van een stal en het aantal daarin gehouden dieren het dierenwelzijn niet in gevaar hoeft te brengen. Om u even een beeld te geven van wat is toegestaan: Staatssecretaris Henk Bleker van Landbouw wil het niet al te groot maken zoals hij zelf zegt. Niet meer dan 250 koeien,

niet meer dan 7500 vleesvarkens

en niet meer dan 220.000 kippen.

Boeren geven aan dat zij hun intensieve veehouderij uit moeten breiden. Lukt dat niet dan moeten zij sluiten, omdat dit niet meer rendabel zou zijn. In de discussie geven voorstanders van de uitbreidingsplannen aan dat er kansen liggen op het platteland.Maar zijn de megastallen de uitkomst, of kunnen we ook "omdenken"? Omdenken is een andere wijze van denken. Een pessimist ziet een glas halfleeg. Een optimist ziet het glas halfvol. Het omdenken gaat uit van een derde benadering: waar is de kraan?

Wanneer de boeren in de intensieve veehouderij nu ook eens gaan omdenken ziet Overijssel er straks heel anders uit en liggen daar wellicht de ultieme kansen die men zoekt. Maak van het gebied waar de schaatser Wennemars, de zanger Herman Brood of de fabrikant ten Cate hun roots hebben liggen een trendsetter in de markt van natuurbescherming, dierenwelzijn en maatschappelijke bewustwording. Vergroot de aantallen dieren niet in een stal, maar verklein ze juist. Laat de kippen zien wat buitenlucht is, wat echt scharrelen is en geef ze de ruimte. Verban de plofkip en zorg ervoor dat de kippen en eieren kunnen leven zoals ze dat iedere andere kip ook zouden toewensen. Laat het varken wroeten in de modder, haar huid schuren tegen de planken en de eikels eten die in de herfst van de bomen vallen in de wei.

Laat de koeien niet alleen in april dansen, wanneer Campina met fraaie reclame laat zien hoe gelukkig de koeien zijn wanneer ze onder toezicht van veel ( betaalde) belangstelenden huppelend en dansend het groene gras weer kunnen opzoeken. Laat diezelfde koeien zoveel mogelijk het hele jaar door de keuze maken of zij de wei in gaan of een rustig plekje willen zoeken in de stal, waar omgevings verrijkende elementen zijn aangebracht, zoals een knuffelwand en schuurplekken. En natuurlijk moet je de standpunten van veel politieke partijen meenemen, bijvoorbeeld van de VVD aldaar. "Verhoog de prijzen van de producten, dan heb je het probleem opgelost". Zij gaan er echter vanuit dat de huidige situatie voor wat betreft de aantallen niet gewijzigd wordt. Je moet dan ook een oplossing zoeken voor de aantallen dieren die per locatie, of boerderij teruggebracht worden. Welnu, maak deze dieren bijzonder. Laat zien hoe diervriendelijk Overijssel is, dat men rekening houdt met de intrincieke waarde van het dier, dat men bewust omgaat met dierenwelzijn. Maak de producten van deze dieren exclusief, zodat ze aantrekkelijk worden voor een grote groep mensen. En betrek deze mensen ook bij de bedrijfsvoering.

De recreatieve mogelijkheden binnen de provincie moeten beter uitgebuit worden. Maak kamperen bij de boer nog leuker en verruim de mogelijkheden voor de boer en zorg ervoor dat hij extra inkomsten krijgt. Een win-win situatie ontstaat dan. Uit eigen ervaring weet ik hoe leuk het kan zijn om te kamperen bij de boer. Een beetje enthousiaste boer laat kinderen helpen bij het voeren en melken van de koeien, geeft uitleg en voorlichting over het boeren leven en laat iedereen in zijn "etalage"kijken.

Zeker weten dat veel meer mensen bewust vlees, eieren en zuivelproducten gaan kopen. Met een teruglopende economie, waarbij steeds meer mensen in eigen land op vakantie zullen gaan liggen hier de plattelandskansen. En als het zoals de laatste jaren veel in de zomer regent..... dan houden we in de leeggekomen stallen boerenfeesten. Laten we hier rekening mee houden wanneer we over enige tijd weer naar de stembus moeten.....

Binnenkort Spaanse stier in je achtertuin?

Duizenden Spanjaarden hebben met lede ogen aangezien hoe het wekelijks uitje hen werd ontnomen onder druk van dierenactivisten. Vele arena's werden kolkende, kokende en bloederige eindstations voor stieren die ervoor opgeleid werden om uiteindelijk in een ongelijke strijd een pijnlijke langzame dood te sterven. Het publiek werd bij dit gevecht betrokken en bepaalde de lengte van de lijdensweg van de stier.

Datzelfde Spanje neemt het met dierenwelzijn in brede zin ook niet zo nauw. Zwerfkatten en dito honden zijn er in overvloed. Geen Spanjaard die zich daar druk over maakt, tenzij deze dieren toevallig de weg over willen steken. Zonder te remmen worden de dieren overhoop gereden, althans dat laten dierenbeschermingsorganisaties ons weten.

Ook in ons eigen land maken veel mensen zich druk over het dierenwelzijn in het warme Spanje. Ik juich dat alleen maar toe. Iedere dierenbeschermer verdient van mij een pluim. Maar om zwerfkatten en zwerfhonden vanuit Spanje naar Nederland te transporteren, omdat het zo zielig is, daar gaan mijn tenen van krommen. De dieren leven er op straat en zijn niet gewend om als een gezelschapsdier behandeld te worden. Ze leven dikwijls in groepen, omdat dit de kans op overleven groter maakt. Ze hebben alle een stelregel gemeen: struggle for life. Zo anders is het met onze dieren, die vaak tot in de haarvaten vertroeteld, vertederd, verafgood worden. Daar ontstaan al de grote verschillen en wellicht ook de eerste problemen. Ondanks alle adoptieregels die opgesteld worden door bijvoorbeeld de Stichting De Spaanse Viervoeter moeten wij ons afvragen of we niet beter in Spanje de problemen rond dierenwelzijn kunnen aanpakken, dan honderden honden en katten op transport te zetten naar ons land in de hoop dat deze dieren later gelukkig worden. Ik ben van mening dat we andere middelen moeten inzetten.

De overheid zal onder druk gezet moeten worden van niet alleen de toeristen, maar ook de Spanjaarden zelf. Dan kom je al gauw bij het veelbesproken woord mentaliteitsverandering. Wanneer wij in staat zijn om de Spanjaard te laten inzien dat hij anders moet omgaan met het dierenwelzijn kunnen wij belangrijke winst boeken. Wanneer de Viervoetervrienden zich daarvoor inzetten en geen dieren meer op transport zetten, krijgen ze mijn steun en sympathie. Het wordt anders dweilen met de kraan open. Je lost het probleem niet op door dieren daar weg te halen. Overigens wij hebben al dieren genoeg. Zonder in Wilderstermen te vervallen van : "Vol=vol" geef ik u wel mee dat jaarlijks 70.000 honden en katten in de Nederlandse asielen terecht komen.

Als we ooit in een situatie terecht komen dat we met een tekort aan asieldieren zitten....... maar dat is een utopie. Ik vraag me overigen af wat men met al die overgebleven vechtstieren gaat doen. Moeten we daarvoor ook een oproep doen om in de achtertuinjtes van onze Nederlandse woninkjes een uit de kluiten gewassen stier te huisvesten?

Oh ik hoor u al zeggen: "Ben je gek geworden?, dat lost het probleem daar toch niet op, dat is alleen het verplaatsen van een giga probleem" Goed dan, mouwen opstropen en de Spanjaarden te lijf gaan, of lijk ik nu op Don Quichot?

Legt een Paashaas dan geen eieren?

Laatst zat ik onderuitgezakt op de bank een film te kijken waarin een aantal mannen, verdwaald in de rimboe van Brazilie, een ware overlevingstocht moest afleggen. Weinig helder drinkwater, voedsel wat snel op raakte omdat een eenling uit de groep zich 's nachts tegoed deed aan het schaarse voedsel.

Even dacht ik aan een andere Rimboe die aan de Kruiskade te Rotterdam. Die dierenhandelaar die ook aan kinderen rond de Paasdagen kuikentjes verkoopt en daardoor elk jaar weer de publiciteit haalt. Die man die met droge ogen durft te beweren dat hij goed is voor zijn dieren. "Gewoon in een bakkie met stro doen en voer geven, dat is alles" meldt hij de gretige pers die elk jaar weer voor zijn deur staat. "De mensen kunnen ze terugbrengen na Pasen, dan verkoop ik ze weer aan de Turken bij mij in de buurt die ze ritueel kunnen slachten" waren de schokkende woorden van de handelaar. De Dierenbescherming heeft er al eens actie tegen gevoerd.

Maar de beelden van de tv namen me weer mee van de Rimboe aan de Kruiskade naar de regenwouden waarin een groep mensen een struggle for live lieten zien. Met het zoeken van eieren hield de groep zich nog dagen langer in leven. Hoe de film afliep.... bij mij zoals vele films: langszaam afglijden in een duisternis, omdat de oogluiken zwaarder werden en onopvallend voor de omgeving,langzaam dicht gleden. Mijn vrouw is er inmiddels aan gewend en nog voor ik het hoef te vragen doet zij kort en bondig verslag over de afloop van de film. Iedere overlevende uit de film zal bij het zien van eieren een bepaald gevoel hebben. Honger, dorst, maar ook een soort overleving of zelfs wedergeboorte, want zonder eieren waren alle filmhelden van honger omgekomen. Ook zonder de film was het ei al een symbool voor de wedergeboorte en werd zo een belangrijke schakel en onderdeel van het Paasfeest. De hedendaagse mens heeft weinig op met de Paasgedachte, dat bleek uit een onderzoek. Slechts 30% van de ondervraagden wist de achterliggende betekenis van Goede Vrijdag en de Paasdagen. Belangrijker voor hen is de gezelligheid en het familiaire samenzijn tijdens deze dagen. Eieren schilderen, eieren verstoppen eieren eten. Op de vraag of ze wisten welke eieren het beste waren en het meest diervriendelijk gerpoduceerd werden, werd al snel en vaak met gepaste trots geantwoord: de scharreleieren.

Bij het horen van dit antwoord bedenk ik me dat we nog een hele weg te gaan hebben voor we duidelijk hebben waar we met onze kippen en eitjes naartoe moeten. Vrije uitloop van kippen, genoeg binnenruimte en een maximum aantal kippen per vierkante meter en een verbod op de andere voor de kippen dieronvriendelijke omstandigheden, waaronder ze vaak worden gehouden. Tis zo simpel, maar er hangt een beleefd prijskaartje aan, dat is zeker. Maar met het zien van de foto hieronder weet ik zeker dat u graag iets meer voor de vrijheid van de kippen wilt betalen.

Voorlichting over het te behalen doel speelt daarbij een belangrijke rol. Niet alleen flyeren rond de Pasen met een groepje mensen, maar voorlichting geven op scholen en in supermarkten. En voor we de verantwoordelijkheid bij de supermarkten neerleggen; de consument heeft hierin de eindverantwoording natuurlijk. Die bepaalt welke richting we uit gaan. Laat ieder kind dat een eitje bij het ontbijt krijgt eens aan zijn ouders vragen naar de herkomst van het bruine of witte "vruchtbeginsel". Bij een goed antwoord mag pa of ma door naar de volgende vraag: "wat is de rol van de Paashaas in dit verhaal. Want een haas legt toch geen eieren?"

Dat wordt dan weer achter de computer op Google zoeken. Vrolijk Pasen.

Wat hebben Hero Brinkman en Silly Putty gemeen?

Ken je dat nog? Silly Putty.

Als je deze vraag positief beantwoord zegt dat ook iets over je leeftijd. Als klein ventje speelden we zo'n halve eeuw geleden met dat spul. Je bracht het mee naar school,speelde ermee, maar het deed ook dienst als spiekbriefje, omdat het makkelijk afbeeldingen en teksten absorbeerde. Silly Putty werd bij toeval ontdekt, nadat de Amerikanen tijdens de Tweede Wereldoorlog alternatieven zochten voor rubber. Silly Putty heeft enkele opmerkelijke eigenschappen: het stuitert op de grond, het valt uiteen wanneer je er hard op blaast, het kan drijven of omgevormd worden tot een vloeistof en men kan Silly Putty kneden in verschillende vormen.

Silly Putty heeft nog andere bizarre eigenschappen: het kan gebruikt worden als lijmmiddel, maar ook als kopieermiddel. Vroeger werden in veel kranten de tekeningen gedrukt in een inkt gebaseerd op petroleum. Wanneer men Silly Putty over zo'n tekening smeert, wordt deze opgenomen in het product. Vervolgens kan men de Silly Putty als stempel gebruiken om die tekening te kopieren naar een ander blad. Daarnaast gaan enkele eigenschappen van Silly Putty voorgoed verloren wanneer het in aanraking komt met alcohol. Indien men Silly Putty opwarmt (bijvoorbeeld in een magnetron), wordt het zo hard als steen, maar na afkoeling wordt het even soepel als voorheen. Silly Putty is verkrijgbaar in verschillende kleuren. Bovenstaande tekst is te lezen in Wikipedia. Noem welke eigenschap dan ook van dit bijzondere goedje op en ik kom telkens weer bij Hero Brinkman uit. Gek he?. Met name dat gedeelte met alcohol vond ik passend. Daar waar Hero een echte held bleek toen hij zich samen met zijn PVV maten inzette voor de Dierenpolitie, daar blijkt hij nu misschien de belangrijkste speler als het gaat om het voortbestaan ervan. En dat maakt Brinkman zo onvoorspelbaar en onberekenbaar, net als de Silly Putty.

Maar er is wel een verschil te noemen denk ik. Het kneedbare elastische, kleurrijke goedje kun je met het grootste gemak tegen de muur gooien, het veert met een zekere elegantie terug..... maar je weet nooit welke baan het kiest. Dat lukt je zeker weten bij Hero niet. Zou het voortbestaan van de Dierenpolitie afhangen van Silly Putty? Ik hoop het niet.