Vorige week las ik met enige verbazing een artikel in het Algemeen Dagblad. Wethouder Eerdmans wil een eigen aanpak van bijtgrage honden. Hij wil dat handhavers in de vorm van de dierenpolitie zelf maatregelen kunnen nemen wanneer een hond zijn tanden ergens inzet.
Ik kan me deze actie wel voorstellen.
Capelle had een pilot in de wacht gesleept, waarbij handhavers als dierenpolitieagenten ingezet zouden worden.
De media wisten Capelle te vinden.
Enige tijd later werd landelijk besloten een deel van de politie op te gaan leiden tot dierenpolitie.
En met succes.
De landelijke Dierenpolitie dreigde echter van het toneel te verdwijnen toen het speeltje van de PVV bij de val van het laatste kabinet als één van de eerste zou sneuvelen.
Gelukkig zag men binnen de leiding van de politie in dat er wel degelijk behoefte was aan agenten die gespecialiseerd waren in dierenwelzijn en bleef deze tak van dienst bestaan.
Hierdoor dreigde de pilot in Capelle aan kracht te verliezen.
Dan maar over een andere boeg gooien heeft men waarschijnlijk in het Capelse gedacht.
Of dit een succes wordt is nog maar de vraag.
De schijnwerpers blijven in Capelle in ieder geval op de honden gericht.
En dat is maar goed ook. Sommige honden zijn namelijk bijna niet meer te vinden bij het uitlaten. Capelle heeft in zijn hondenbeleid allerlei gebieden aangewezen als uitrenplaatsen voor honden.
Dit is er zo één aan de Burgemeester Beresteijnlaan.
Levensgevaarlijk want als baas zie je je hond bijna niet meer en de viervoeters kan zomaar gedesorienteerd vanuit het hoge gras de weg oprennen. Boem.
Ook even verderop is een gevaarlijke uitrenstrook te zien. Hoog gras waar een hond in verdwaalt. Stapt hij uit het groen dan maakt het dier grote kans aangereden te worden door voorbij razende bromfietsen.
Een tijd geleden werd ik uitgenodigd door de gemeente deel te nemen aan een schouw. Hierbij werd het uitlaatbeleid getoetst. Er zijn vanuit de deelnemersgroep verschillende verbeterpunten aangedragen. De gemeentelijk ambtenaar maakte dankbaar gebruik van de lokale kennis van de bewoners en hondenbezitters. Het leek er naar uit te zien dat alles in goede harmonie herzien zou worden.
Maanden daarna is nog steeds niets veranderd. De verbodsborden staan er nog overal. De groene borden zijn er nog steeds niet en het gras, het gras staat nog steeds een meter hoog. Want dat past weer in het beleid van de gemeente. Bezuinigen op groenonderhoud.
Er is een mevrouw die al drie dagen haar Chihuahua zoekt. Kwijt geraakt in het hoge gras. Heeft u dat hondje gezien?
Levensgevaarlijk want als baas zie je je hond bijna niet meer en de viervoeters kan zomaar gedesorienteerd vanuit het hoge gras de weg oprennen. Boem.
Ook even verderop is een gevaarlijke uitrenstrook te zien. Hoog gras waar een hond in verdwaalt. Stapt hij uit het groen dan maakt het dier grote kans aangereden te worden door voorbij razende bromfietsen.
Een tijd geleden werd ik uitgenodigd door de gemeente deel te nemen aan een schouw. Hierbij werd het uitlaatbeleid getoetst. Er zijn vanuit de deelnemersgroep verschillende verbeterpunten aangedragen. De gemeentelijk ambtenaar maakte dankbaar gebruik van de lokale kennis van de bewoners en hondenbezitters. Het leek er naar uit te zien dat alles in goede harmonie herzien zou worden.
Maanden daarna is nog steeds niets veranderd. De verbodsborden staan er nog overal. De groene borden zijn er nog steeds niet en het gras, het gras staat nog steeds een meter hoog. Want dat past weer in het beleid van de gemeente. Bezuinigen op groenonderhoud.
Er is een mevrouw die al drie dagen haar Chihuahua zoekt. Kwijt geraakt in het hoge gras. Heeft u dat hondje gezien?
