Ook bij milde vogelgriep zaaien wij dood en verderf.

Vorige week werd er in de Provincie Limburg een milde vogelgriep geconstateerd op een pluimveebedrijf. Uit voorzorg werden alle 42.000 kalkoenen afgemaakt. Vergast. Een gruwelijke handeling waar dit keer ook van alles fout ging.

Staatssecretaris Henk Bleker gaf dat toe. Niet alles was goed afgeplakt zodat het dodelijke gas niet goed zijn werk kon doen. Duizenden kalkoenen moesten alsnog met de hand de nek omgedraaid worden. Op twitter heb ik mij daar druk overgemaakt en kreeg daar zovel steunbetuigingen als ook kritiek op. Dat laatste prikkelt mij altijd, want een beetje tegenGAS kan nooit kwaad. ( wat een woordspeling) Het werd vooral gegooid op de emotie en het verdriet van de bedrijfseigenaren. Dat verdriet kan ik mij ook reuze goed voorstellen. De boer wordt weliswaar gecompenseerd voor de vergaste kalkoenen, maar het bedrijf zal een aantal weken stilliggen en dat betekent inkomstenverlies. Wanneer het zou gaan om verdriet vanwege het dierenleed wat hem is overkomen, fronsen mijn zware wenkbrauwen toch wel een beetje. In alle oprechtheid vraag ik mij dan af waarom de sector zich niet bundelt en zich sterk maakt voor de verplichte preventieve vaccinatie?

Het antwoord ligt voor de hand; de landen waar vlees en gevogelte naar geexporteerd worden willen dit niet. Economische belangen hadden en hebben nog steeds de overhand, boven het dierenwelzijn. Wanneer boeren zo begaan zijn met het welzijn van hun dieren, wanneer ze emotioneel beschadigd raken als ze zien dat hun duizenden dieren vergast worden of op een andere wijze worden afgemaakt, moeten we met z'n allen kijken of we deze boeren kunnen ondersteunen. De deal: De dieren worden preventief gevaccineerd, zodat de kans op uitbraken van vogelgriep sterk wordt gereduceerd. De overheid compenseert, wat zoveel wil zeggen dat er een bijdrage geleverd wordt voor ieder dier dat op een diervriendelijke wijze wordt gehouden. Zo wordt de masaliteit uitgebannen en keren we terug naar verantwoorde dierhouderijen. De kiloknaller wordt afgeschaft en de consument betaalt een eerlijke prijs voor een lekker, maar verantwoord stukje vlees. Zelfs in deze economisch moeilijker tijd zie je dat veel mensen juist bewuster gaan leven en bereid zijn om voor dergelijk vlees meer te gaan betalen. En het verlies van de export dan? Dat geheim ligt hem in de lobby en verantwoordelijkheidsgevoel van onze CDA-er Henk Bleker.

Wanneer hij zijn collega's in andere landen kan overtuigen dat het preventief vaccineren van vee en gevogelte een goede zaak is en op deze wijze de regeringskrachten kan bundelen, hebben de landen die hierop tegen zijn straks weinig alternatieven meer. Christenen en niet christenen we doen een democratisch appel op u meneer Bleker. U mag alle eer hebben, mag bij de Wereld Draait Door en Pauw en Witteman en in alle kranten uw scores trots op een papiertje schrijven, wanneer u het voor elkaar krijgt.

U ontvangt vast de eremedaille van de Dierenbescherming, een lintje van Wakker Dier en krijgt de complimenten van de Partij voor de Dieren. Of het ooit zover zal komen? ...... De milde vogelgriep bestaat voor pluimvee niet. In alle gevallen betekent het de dood voor vele duizenden dieren.

Het eerste ei gevonden, lang leve de Kievit

Zeg tegen een Fries dat er nooit meer een Elfstedentocht wordt gehouden en hij kijkt je glazig aan. Vertel aan dezelde Fries dat hij geen kievitseieren meer mag rapen en hij schiet is de lach. Eieren rapen hoort nu eenmaal bij deze typische Noordelingen, met hun eigen taal, hun eigen gewoonten.

Ik kan me nog herinneren dat mijn vader tot voor 30 jaar terug,in deze periode van het jaar twee keer per week op pad ging. Eieren zoeken. Met een verrekijker in de hand, pet op de kop ( want daar moesten de eieren onder gestopt worden) trok hij de wijdse landerijen in op zoek naar krabsels ( nestjes in aanbouw) en belegde nestjes van met name de kievit. Wijdse landerijen vind je bijna niet meer in ons land dat weten we. Weidevogels ook bijna niet meer. De Grutto en de Kievit hebben in de loop der jaren letterlijk het veld moeten ruimen voor de oprukkende bebouwing en de verregaande intensievering van de landbouwgronden.

Het aantal weidevogels in de laatste tien vijftien jaar gedecimeerd en dat is natuurlijk zorgelijk. Moeten we dan onze tradities in stand houden en de nesten van de vogels al vroeg in het jaar opzoeken en leeg halen? Als het aan de Friezen lig wel. Ik hoorde onlangs nog een rechtgeaarde Fries zeggen: "Het is een volksvermaak, een volklore en het is een eer om het eerste kievitsei aan te bieden aan de Commissaris van de Koningin" Dat laatste triggerde mij. Kennelijk kan een hoge ambtenaar, een dienaar van de Koning, het tij doen keren en een vogeltje redden van een mogelijke ondergang.

John Jorritsma bij deze een oproep om volgend jaar vriendelijk doch dwingend het aanbod van een kievitsei af te wijzen. Tegelijkertijd zou de uitgifte van vergunningen tot het rapen van eieren van weidevogels stopgezet moeten worden en klaar is de Kievit, de Grutto en de zeldzame andere weidevogels. Wellicht is er een alternatief te bedenken voor het zoeken van eieren van genoemde vogels. Ik zou me voor kunnen stellen dat het een hype gaat worden: het verstoppen van chocoladeeitjes langs de kant van de rijkswegen A6 of A7. Blijft toch altijd spannend als je met je kont omhoog in het gras tuurt op zoek naar een glimmend chocolade paaseitje, terwijl de auto's de vouwen uit je broek rijden.

Houd uw ex in de gaten met de chip.

"Ex-vriend zette Laska op Marktplaats, maar na 3 1/2 jaar is ze terug bij het baasje."kopte het AD op woensdag 7 maart.

De dierenopvangcentra krijgen met een grote regelmaat dieren aangeboden waar een scheiding van partners aan ten grondslag ligt. Vechtscheidingen noemen we die. Ervaren medewerkers signaleren vaak al in een eerste gesprek of het dier met instemming van beide partners wordt afgestaan. Bij twijfel probeert men altijd de ex-partner erbij te betrekken zodat men "op zeker"speelt. Niet zelden komt het voor dat een dier enkele dagen in het asiel verblijft en de ex verontrust mailt of belt met de vraag of er afstand is gedaan van het huisdier. Soms is een dier alweer herplaatst als er enige tijd overheen gaat en wordt het een helse toer om de nieuwe baasjes ervan te overtuigen om de dier, waar ze misschien al een beetje aan gehecht zijn, weer af te staan ten behoeve van de oude eigenaar.

We staan er steeds weer versteld van hoe dikwijls huisdieren in de kolk van een echtelijke twist worden meegezogen en hoe koel en soms berekenend exen hierbij te werk kunnen gaan. Niet altijd komen de mensen van de asielen achter het ware verhaal, soms worden deze dieren gebracht door vrienden of buren van een van de partners. Dan wordt een zoektocht naar een mogelijke ex die soms helemaal geen weet heeft van de tragedie rond het dier erg moeilijk. Zeker wanneer blijkt dat het dier niet gechipt is. Met het chippen van dieren is altijd traceerbaar wie de laatst bekende eigenaar is.

Bij het weglopen van dieren of wanneer er afstand van wordt gedaan kan altijd geverifieerd worden of we te maken hebben met de rechtmatige eigenaar. De Dierenbescherming Rijnmond is al sinds 1990 erg actief geweest voor een verplichte identificatie en registratie van huisdieren. Niet alleen besparen gemeenten in Nederland miljoenen euro's, omdat zij verantwordelijk zijn voor de opvang van gevonden dieren. Een zoektocht naar de baasjes kan verkort worden zodat honden en katten niet langer dan noodzakelijk in asielen opgenomen hoeven te worden. Voormalig asieldierenarts Henk Heuthorst bracht de micro-chip mee naar Nederland en introduceerde de chip als alternatief voor de tatouagetang die vaak veel dierenleed veroorzaakte. Na jaren van lobby, voorlichting en campagne gevoerd te hebben sloten zich steeds meer organisaties schoorvoetend achter deze methode van I&R. Anno 2012 is er nog steeds geen algehele verplichting voor het identificeren van huisdieren. Dit jaar zal de invoering plaatsvinden bij alleen puppies, maar voor de kattenpopulatie is nog niets geregeld. En dat in een tijd van economische malaise.Zoals gezegd zijn gemeenten miljoenen euro's kwijt aan de opvang van zwervend aangetroffen dieren. De Vereniging Nederlandse Gemeenten (VNG) is al in de jaren 90 van de vorige eeuw door ons geadviseerd en gevraagd om hierin een rol te spelen, zonder resultaat. Ik denk persoonlijk dat de economische deals die gemaakt zijn met fabrikanten en leveranciers van de gele oorflappen bij landbouwhuisdieren en de claims die men kan verwachten als deze overeenkomsten ontbonden worden,remmende factoren zijn voor het Ministerie van ELI. Misschien moeten wij een briefje onder de deur van het Catshuis schuiven,waar de onderhandelende partijen de komende tijd zwetend zoeken naar ectra geld, dat juist op dit vlak nog wat te halen is.

Intussen zal de Dierenbeschernming Rijnmond er alles aan doen om zoveel mogelijk huisdieren te voorzien van een micro-chip. De asielen hebben vaak heel aantrekkelijke tarieven en het is voor/met een prikkie geregeld. Een gechipt dier kan ook weglopen, maar eenmaal opgepakt kan snel contactworden opgenomen met het bezorgde baasje. En in geval dat uw ex de hond of kat in een asiel plaats blijft altijd aanwezig, maar we kunnen bij twijfel altijd even contact met u opnemen. Laat uw huisdier dus chippen..