Nederland zeg het met bloemen.

Tuinders stoken zich dezer dagen naar een faillissement. De Elstedentocht gaat ook na 15 jaar weer aan onze neus voorbij.Bloemen zien we in deze periode het meest op de ramen en krabben deze elke dag weer weg. De goed ingewijde weermensen voorspellen dat we in een eindfase van de winter zitten en ons alvast kunnen opmaken voor een warm voorjaar en een natte zomer. Althans als vorig jaar een blauwdruk was voor de komende jaren. De honingbij heeft het wereldwijd moeilijk. Dat weet iedereen onderhand wel. Dat er dan toch nog onverlaten zijn die je bijenkasten vernielen kan er bij mij niet in. Het is bijna dweilen met de kraan open.

In het jaar van de bij proberen tal van organisaties in 2012 ruim aandacht te schenken aan de teloorgang van de bij. Oorzaken van de buitengewoon hoog sterftecijfer moeten opgespoord worden.Maatregelen om het leefklimaat van de honingbij te faciliteren moeten gevarieerd, en insamenwerking met experts snel doorgevoerd worden. Doen we nu niks,dan sterft de honingbij gegarandeerd over een aantal jaren uit, worden bloemen en planten niet meer bestoven en zal de wereldvoedselproductie een zware klap krijgen. Zoals Einstein als eens heeft gezegd: "Als de bijen sterven, sterft de mensheid binnen vier jaar daarna" Zo langzamerhand dringt het belang van actie ook door bij de burger en zelfs bij de overheden. Ik kreeg een motie onder ogen van een aantal samenwerkende politieke partijen van de Deelgemeente Noord in Rotterdam, waarin werd opgeroepen om de bij meer te faciliteren. Verderop, bij onze Zuiderburen betrekt men de burger op een originele wijze bij het probleem. In de Provincie Oost Vlaanderen kan iedereen voor het tweede jaar op rij gratis een zakje bloemenzaad aanvragen. ( uit nieuwsgeierigheid een zakje aangevraagd en ontvangen!) Meer bloemen, meer voedsel voor de bijen, meer bijen.

Dit voorbeeld zouden de Nederlandse Provincies ook eens moeten volgen, zodat de burgers veel meer betrokken worden bij de natuur en de bijen. Aan de imkers zal het over het algemeen niet liggen.Zij zijn bereid te helpen daar waar het kan. Er bestaan tal van initiatieven om burgers en buitenlui meer te betrekken bij de zoemende insecten. Men kan zelfs bijenvolken adopteren, via het Bijen Adoptie Plan van Bee-me.

In Rotterdam is een imker bezig met een wel heel bijzonder plan. Op het galzen dak van de centrale bibliotheek zal een bijenkast geplaatst worden, zodat bezoekers kunnen zien hoe de bezige bijen aan en afvliegen. In de bieb zelf wordt dan een expositie gehouden, waarin voorlichting gegeven wordt.

Terug naar de zaadjes denk ik dat Nederland er veel kleurrijker uit zou zien wanneer ieder huishouden een zakje bloemenzaad zou krijgen. Het biedt niet alleen meer kleur in de omgeving, het geeft een gevarieerd aanbod van voer voor de bijen. En die variatie, de biodiversiteit, ontbreekt nu in ons kikkerlandje. Met onze strakke tuintjes en goed georganiseerde landbouw is er van diversiteit geen sprake meer en zal de bij een eenzijdig voer binnenhalen, waardoor weerstand vermindert en de sterftekans wordt vergroot.

De bijen zullen zich er nu nog niet druk over maken, ze zitten binnen in de bijenkasten. Ze houden zich warm door in een tros te zitten en zo warmte te produceren. Buiten valt er niets te halen, want de ijsbloemen produceren verrekt weinig stuifmeel.

Melting pot van flora en fauna, last of lust

Vorige week stond in de krant dat de Pythons in Florida oorzaak waren van een sterke daling van het aantal zoogdieren aldaar. De grote wurgslang komt oorspronkelijk niet voor in dat gebied en doet zich tegoed aan allerlei inheemse diersoorten.

Hoe de slangen daar terecht kwamen? Achtergelaten, uitgezet, gedumpt door dierenliefhebbers die ze eerst als huisdieren gehouden hebben. Dichter bij huis merken we ook dat flora en fauna sterk veranderen. Want de Amerikaanse waterkers groeit in bijna elk watertje in Nederland. De waterschildpad wordt vaak zo vanuit de waterbak thuis de sloot ingekiept als de lol er vanaf is. En warrempel veel van dat "buitenlands" spul overleeft de koele, milde Hollandse winters. Sterker nog ze zijn in staat om zich in rap tempo te vermeerderen. Een ramp van deze tijd? Welnee. We kennen het fenomeen "import"van dieren al lange tijd. Zo brachten de Romijnen al dieren mee onze kant op, die we daarvoor nooit gekend hebben. We kennen allemaal het konijn, de muskusrat, de Japanse oester de Nijlgans en zo kunnen we nog wel enige tijd doorgaan.

Ze kwamen, zagen en overwonnen. De dierenhandel zal er aan bijdragen dat de de komende tijd nog meer uitheemse diersoorten aan dit lijstje toegevoegd kunnen worden. De rattenslang zal de komende jaren de Hollandse ringslang naar de kroon steken, de Amerikaanse brulkikker verdringt de Nederlandse pad. Het milder wordende klimaat in onze omgeving vergroot de overlevingskansen van uitheemse diersoorten die zich kunnen mengen en mixen met de inheemse. Moeten we dan de grenzen sluiten voor deze dieren? Ik denk dat dit vrijwel onmogelijk is. Henk Bleker probeert het nu met een verbod op de import van Canadese honingbijen. Maar de handel legaal of ilegaal zal altijd blijven bestaan er zolang er vraag naar bijzondere dieren zijn, zullen dieren van verre oorden naar ons kikkerlandje vervoerd worden. Nederland zal een melting pot worden van mensen en dieren. En wat is daar mis mee. Mensen mixen, rassen mengen zich in al generaties. Waarom moeten we dit verschijnsel bij de dieren dan krampachtig tegengaan. "Het gaat zoals het gaat" zei mijn oma altijd. Ik deel deze stelling en laten we zien waar het op uitdraait. De sterken overleven het en de zwakkeren mengen zich onder de krachtigen

Bij de mens zien we al de uitkomsten van het samensmeltend proces. Bij de dieren zal het niet lang meer duren.