Import Spaanse honden: dweilen met de kraan open.

Enige tijd geleden trok een artikel in het Algemeen Dagblad mijn aandacht. "Spaanse honden gered en vinden baasjes in Nederland" Zo'n 65 honden waren vanuit een asiel in de Spaanse stad Cuence op transport gezet naar 's Gravendeel. "Omdat ze daar afgemaakt dreigden te worden"was kennelijk  voor veel Nederlanders aanleiding om zich aan te melden als nieuw baasje.

Enige jaren geleden werd al eens een actie op touw gezet om honden uit Israel naar ons land te halen, omdat ze ook daar afgemaakt zouden worden. Toeval wilde dat ik in die periode net op vakantie was in Eilat en daar het asiel bezocht waar de honden waren opgehaald. Op mijn vraag of het asiel contact had gelegd met de Nederlandse "dierenredders"werd lachend de schouders opgehaald. "Welnee, men zocht juist met ons contact en smeekte of we honden wilden afstaan"was het antwoord. Men wist daar wel degelijk dat het weghalen van honden geen blijvende oplossing bood aan dit structurele probleem.
En zo geldt dat ook voor de Spaanse honden.
Waarom spannen we ons niet in om de Spaanse overheid op andere gedachten te brengen. Waarom helpen we niet om in Spanje betere wetgeving te krijgen die de rechten van dieren waarborgen. Waarom helpen we niet om in Spanje een Partij voor de Dieren op te richten, het kritisch en wakend oog op het gebied van dierenwelzijn.
Door het op transport zetten van tientallen honden, die niet gewend zijn om in een huiselijke omgeving te leven, die op straat hun kostje moeten opscharrelen los je daar het probleem niet op, je verplaatst het alleen maar. Vaak belanden dergelijke honden in Nederlandse asielen, omdat ze niet gewend zijn aan de manier waarop wij met huisdieren omgaan.
En dan rest mij natuurlijk de kritische vinger te wijzen naar diegene die een Spaanse hond op emotionele basis hebben gekocht : Wie redt een van de 70.000 dieren die jaarlijks in de Nederlandse asielen worden opgenomen. Hebben zij ook recht op een goede toekomst?