woensdag 12 februari 2014

Dove hond zoekt baas met grote handen.

Laatst was ik weer eens bezig met wat kluswerk. Ik had gehoorbeschermers op, zo'n koptelefoon zonder draadje. Alle geluid om je heen is dan verdwenen, je hoort alleen je eigen ademhaling. Een serene rust zou je denken. Geen gezeik aan je kop. Je leek wel doof.
Mijn vrouw vond het minder geslaagd. Ik zag haar heftig zwaaiend mijn aandacht trekken en ze maakte een gebaar dat iedere man kent..... kopje koffie? Ik vroeg mij af hoe een hond het zou vergaan wanneer het doof was. ( toch altijd weer beroepsziekte die de kop opsteekt) Er zijn bepaalde hondenrassen waar doofheid bijna een raskenmerk is. Dalmatiers bijvoorbeeld. De kleur wit bij honden is net als bij de witte kat vaak gekoppeld aan doofheid, net als blauwe ogen. Zou een dove hond uberhaupt levensplezier hebben en niet wegkwijnen van angst omdat hij niets hoort van zijn omgeving? In het asiel in Spijkenisse hebben ze op dit moment een dove hond. Blue kwam eind vorig jaar als vondeling in het asiel. Het dier was niet weggelopen, maar ergens aan het hek gezet. Afdankertje dus. Blue werd al snel ingeschat als een eigenzinnige hond, die zeker niet goed luisterde naar commando's. Medewerkers kregen maar moeilijk contact met de viervoeter. Gelukkig werken er een aantal ervaren mensen in het asiel en al gauw had men in de gaten dat dit gedrag niet gekoppeld was aan pubergedrag. De hond bleek doof.
Is zo'n hond dan niet gelukkig? In tegendeel. Blue heeft lol voor 10, is lief en aanhankelijk. Maar de hond heeft wel de handicap van het niet horen. Verplaats je dan als mens eens in doofheid en ga dan bijvoorbeeld eens door een drukke straat lopen. Je staat doodsangsten uit. Je hoort de mensen niet om je heen, ziet auto's pas als ze je al voorbij gereden zijn, eigenlijk kom je ogen te kort om je oren te kunnen compenseren. De nieuwe baas van Blue heeft dan ook een grote uitdaging. Met vooral handgebaren zal er met de hond gecommuniceerd worden. Medewerkers zijn er al mee bezig en zoals verwacht gaat dat verbluffend snel. Als ik buiten ben met mijn hond Dex zie ik, als ik er op let, dat ik onbewust al veel handgebaren maak. Het op afstand laten zitten gaat makkelijk als ik een hand opsteek. Hij gaat liggen als ik daarna mijn opgeheven hand langzaam naar beneden breng. Goed ik moet bekennen dat dit het dan ook eigenlijk wel is wat het luisteren van Dex betreft. Terug naar Blue de dove hond. Een jonge hond, in de bloei van zijn leven kan wat houvast gebruiken. De hond zal zich veel meer dan andere honden richten op de baas en kijken wat hij doet, welke signalen hij afgeeft en waar het gevaar eventueel vandaan komt. Maar met de juiste begeleiding kan Blue uitgroeien tot een waanzinnig leuke hond, waarbij baas en hond echt al koppel door het leven gaat.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten